“ τέχνης παίδευσις”

Θεατρικό Εργαστήριο Καρδίτσας

11^ο  πανελλήνιο  θερινό  σεμινάριο  θεάτρου

 

δρυάδες 2014

“στο σταυρό του δρόμου…” 

λίμνη  Ν. Πλαστήρα

14 – 20   Ιουλίου   2014

 

εργαστήρια

 

1^ο εργαστήριο:Δημήτρης Καταλειφός, ηθοποιός

                                          «από την υποκριτική, στην σκηνοθεσία»

 

Το εργαστήριο θα ασχοληθεί με την πρακτική εφαρμογή των 8 στοιχείων στα παρακάτω μονόπρακτα

 ‘‘Η λαίδη Φθειροζόλ”,  Τενεσί Ουίλιαμς

‘‘Αδέσμευτη’’, Τενεσί Ουίλιαμς

‘‘Προάστιο Νέου Φαλήρου’’,  Δημήτρης Κεχαϊδης
Ο κάθε συμμετέχων στο εργαστήριο πρέπει να έχει μελετήσει τα παραπάνω έργα  

και να έχει μάθει τα λόγια του ρόλου που θα του ανατεθεί πριν έρθει στο σεμινάριο.

Για τον λόγο αυτό, όλοι οι ενδιαφερόμενοι για το συγκεκριμένο εργαστήριο,

 θα πρέπει να δηλώσουν την συμμετοχή τους άμεσα και

να αποστείλουν επιπροσθέτως φωτογραφία και βιογραφικό τους.

Το εργαστήριο απευθύνεται μόνο σε ηθοποιούς, σπουδαστές δραματικών σχολών, σκηνοθέτες, performers και ειδικότερα σε ανθρώπους που είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τη θεατρική πράξη.

απαραίτητα στοιχεία για τους συμμετέχοντες του εργαστηρίου: φωτογραφία και βιογραφικό που θα αποσταλούν μαζί με την αίτηση συμμετοχής, ανάγνωση των μονόπρακτων που προαναφέρονται στην περίληψη,εκμάθηση των κειμένων του ρόλου που θα σας ανατεθεί πριν από την έναρξη του σεμιναρίου,

 μουσικά όργανα (αν υπάρχουν), ένα πανί, άνετα  ρούχα,  

αθλητικά παπούτσια, κάλτσες,  εντομοαπωθητικό, αντηλιακό, πανωφόρι, καπελάκι και  γυαλιά.  

 

 2^ο εργαστήριο:Τάκης Τζαμαργιάς, σκηνοθέτης – διδάσκων στο Πανεπιστήμιο

                                  Αθήνας – καλλιτεχνικός διευθυντής Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά

«η διαδρομή απ’ το γραπτό λόγο στη σκηνή»

 

Αποσπάσματα από το άπαιχτο έργο στην Ελλάδα ‘Πακαμάμπο’

του Ουαζντί Μουαουάντ σε μετάφραση Σάββα Κυριακίδη,

θα αποτελέσουν τον κορμό εργασίας και συνάντησης θεάτρου και μουσικής

προκειμένου να αναδειχτεί η ποίηση και η τρυφερότητα του.

Ένας ύμνος για την αγάπη και για τη συνάντηση της νιότης με τα γηρατειά

Οι συμμετέχοντες αφού διαβάσουν το έργο,

θα επιλέξουν από αυτό σκηνές που θα ήθελαν να αναδείξουν στην αυτοσχέδια σκηνή του σεμιναρίου.

απαραίτητα στοιχεία για τους συμμετέχοντες του εργαστηρίου: ανάγνωση του έργου ‘Πακαμάμπο’ του Ουαζντί Μουαουάντ,  μουσικά όργανα(αν υπάρχουν), ένα πανί, άνετα  ρούχα,  αθλητικά παπούτσια, κάλτσες,  εντομοαπωθητικό, αντηλιακό, πανωφόρι, καπελάκι και  γυαλιά.

                                                                                                                                                                                          

 

3^ο εργαστήριο:Κώστας Βόμβολος, συνθέτης – διδάσκων Τμήματος Θεάτρου  ΑΠΘ

«Η μουσική στην θεατρική πράξη»

 

                                                       Πώς η μουσική συνδυάζεται με τον λόγο και την κίνηση.

Ποιές σκηνικές ανάγκες καλύπτει και με ποιούς τρόπους.

Ποιά μουσικά χαρακτηριστικά είναι αναπόσπαστα κάθε παραστατικής διαδικασίας.

Ένα πρακτικό σεμινάριο που απευθύνεται τόσο σε μουσικούς όσο και σε εκείνους για τους οποίους

το θέατρο αποτελεί προνομιακό μέσο επαγγελματικής ή προσωπικής έκφρασης.

 Οι πρώτοι θα έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν τους πολλαπλούς τρόπους

με τους οποίους μπορούν να συμβάλλουν στη θεατρική πράξη.

Οι δεύτεροι να αξιοποιήσουν τα εργαλεία και τις δυνατότητες που παρέχει η μουσική,

 ακόμα και σε όσους δεν διαθέτουν καμία τεχνική κατάρτιση,

στην αντιμετώπιση των προκλήσεων που ανακύπτουν από κάθε μορφής σκηνική έκθεση

απαραίτητα στοιχεία για τους συμμετέχοντες του εργαστηρίου: μουσικά όργανα(αν υπάρχουν), ένα πανί, άνετα  ρούχα,  αθλητικά παπούτσια, κάλτσες,  εντομοαπωθητικό, αντηλιακό, πανωφόρι, καπελάκι και  γυαλιά.

 

 

για όλα τα εργαστήρια(ανεξαρτήτως εργαστηρίων 1, 2, & 3)

• «προσεγγίζοντας το δράμα»:  ‘Ο Θείος Βάνιας’  του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ

      Έφη Βαφειάδη, θεατρολόγος – αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας του

Θεάτρου στο Α.Π.Θ.

 

Ένα εργαστήρι όπου δεν κινούμαστε αλλά μόνο ερευνούμε και προσπαθούμε  να κατανοήσουμε. Στο σύντομο χρονικό διάστημα των τριών ωρών θα  επιχειρηθεί κυρίως η μελέτη/ανάλυση των θεατρικών χαρακτήρων,  θα  συζητηθεί  η θεματική του έργου και η περιγραφή της δομής του.  Σημαντική προϋπόθεση για την παρακολούθηση του εργαστηρίου είναι να  έχει προηγηθεί μία τουλάχιστον ανάγνωση του έργου. Οι σκηνές που θα  σχολιαστούν αναλυτικά θα μοιραστούν σε φωτοτυπίες. Συνιστώμενη  μετάφραση: αυτή της Χρύσας Προκοπάκη.

• «βασικά ρυθμικά και φωνητικά μοτίβα»

      Θάνος Φερφυρής, μουσικός – δάσκαλος

 

Μία ταχύρυθμη βιωματική προσέγγιση μερικών βασικών ρυθμικών σχημάτων,

συνδυασμένη με πρακτική εξάσκηση πάνω σε θεμελιώδεις

τόνους και μουσικά διαστήματα.

Το μάθημα διανθίζεται με φωνητικά παιχνίδια βασισμένα σε φράσεις- κλειδιά

καθώς και με παραλλαγές γνωστών τραγουδιών με τη συνοδεία πολυάριθμων κρουστών.

Δεν απαιτούνται μουσικές γνώσεις !

 

• «εισαγωγή στην μέθοδο Tadashi Suzuki»

     Σπύρος Μπουντούρης, σκηνοθέτης – εμψυχωτής θεάτρου

 

Η μέθοδος εκπαίδευσης ηθοποιών Suzuki είναι μια αυστηρή σωματική και φωνητική πρακτική.

Σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε από τον Tadashi Suzuki, καλλιτεχνικό Διευθυντή της Suzuki Company of Toga

 στην Ιαπωνία, με σκοπό να επανακτηθούν οι αντιληπτικές – εκφραστικές ικανότητες του σώματος. Διδάσκεται σε όλο τον κόσμο και έχει κερδίσει αξιοσημείωτη αναγνώριση παρά το σχετικά μικρό αριθμό διαθέσιμων εκπαιδευτών. Σε πολλές χώρες μεταλαμπαδεύτηκε από τον Marcos Martinez.

Στο ‘τέχνης παίδευσις’ θεατρικό εργαστήριο Καρδίτσας χρησιμοποιείται από το 2002.

Το θέατρο του Τadashi Suzuki από την δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα δέθηκε αναπόσπαστα με τον θεατρικό εκείνο πολιτισμό που προτάσσει τη σωματικότητα, τη διαπολιτισμικότητα,

τη συνάρθρωση του χορού, μουσικής και εικόνων.

Στοχεύει να αποκαταστήσει την έμφυτη δύναμη του σώματος μέσα σε ένα θεατρικό περιβάλλον.

Χρησιμοποιώντας σαν πηγή έμπνευσης παραδοσιακές φόρμες αυτή η εκπαίδευση επιζητά να δημιουργήσει μια ανθρώπινη σκηνική παρουσία που να υπερβαίνει την τρέχουσα πρακτική στο μοντέρνο θέατρο.

Η εκπαίδευση έχει σα σκοπό να επαναφέρει την ολότητα του σώματος σαν ένα εργαλείο θεατρικής έκφρασης, καθώς παράλληλα εξυψώνει τη σωματική και συναισθηματική δύναμη του ηθοποιού αλλά και τη δέσμευσή του πάνω στη σκηνή κάθε στιγμή. Οι ασκήσεις είναι σχεδιασμένες γύρω από την χρήση των ποδιών και την σχέση του κέντρου σώματος με το έδαφος, με την γη.  Ένας από τους στόχους είναι το να διατηρεί και να κατευθύνει ο ηθοποιός την ένταση στο κάτω μέρος του σώματος με ασκήσεις που αφορούν τα πόδια, ενώ το πάνω μέρος του σώματος – με το μηχανισμό της αναπνοής – να παραμένει χαλαρό,

οξύνοντας έτσι τον έλεγχο της αναπνοής του, καθώς και τη συγκέντρωσή του.

Η μέθοδος Suzuki τοποθετεί τον ηθοποιό σε μια στάση σωματικά απαιτητική, έτσι ώστε, εφόσον γνωρίζει το κείμενο, να απαλλαγεί από αυτό μέσα από αυτή την αίσθηση αμεσότητας. Αυτό καθιστά το κείμενο πιο επιβλητικό. Δημιουργεί μέγεθος και θεατρική παρουσία. Έτσι, η μέθοδος Suzuki και η τραγωδία ταιριάζουν η μία με την άλλη, ενισχύουν η μία την άλλη με τρόπο που υποδεικνύει ότι «ο λόγος είναι πράξη σωματική».

Η μέθοδος Suzuki απαιτεί από τους ηθοποιούς να προκαλέσουν τον εαυτό τους με το να συγκεντρώνονται στις εσωτερικές τους μάχες ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να κρατήσουν το σώμα τους σταθερό για να κάνουν την κάθε άσκηση. Ο ηθοποιός πρέπει να συγκεντρώνεται σε διάφορα πράγματα ταυτόχρονα, ενώ αντιμετωπίζει εσωτερικές αντιστάσεις. Το να διατηρεί κανείς το σώμα του ακίνητο από τη μέση και πάνω χωρίς να ταλαντεύεται είναι βασικό στοιχείο της τεχνικής. Το να σταματάει κανείς απότομα μετά από έντονα ενεργητική σωματική προσπάθεια και να μπορεί να παραμείνει ακίνητος είναι βασικά στοιχεία στις περισσότερες ασκήσεις.

Ο στόχος της είναι να εκπαιδεύσει τους ηθοποιούς να μιλάνε και να ελέγχουν την ενέργειά τους πάνω στη σκηνή. Στις ομάδες πετυχαίνει καλύτερο έλεγχο της φωνής είτε σε μεγαλύτερη επίγνωση της σκηνικής τους παρουσίας, είτε στην ικανότητα να κατευθύνουν την ενέργειά τους και να αισθάνονται πιο δυνατές.

Επίσης αντιμετωπίζει προβλήματα που σχετίζονται με το αίσθημα κατωτερότητας με πολύ άμεσο τρόπο. Αυτό που είναι ολοφάνερο είναι ότι ο ηθοποιός που εκπαιδεύεται με αυτήν τη μέθοδο αποκτά αυξημένη επίγνωση της σωματικής του εκφραστικότητας και ανανεωμένη αίσθηση της προσωπικής του αξίας.

Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης/παρουσίασης, επαναλαμβάνεσαι με τρόπους όπου φαίνεται να κλειδώνουν την δημιουργικότητα σου. Δούλεψε ώστε να βρεις και να προσδιορίσεις τα προσωπικά σου σωματικά/νοητικά/ πνευματικά εμπόδια που εμποδίζουν την δημιουργική απόδοση και την ανακάλυψη. Ο στόχος της μεθόδου στο σεμινάριο είναι να κάνει τον ηθοποιό πιο ενδιαφέροντα επί σκηνής και πιο παρόντα σκηνικά.

 

βιογραφικά

  Δημήτρης Καταλειφός

Ο Δημήτρης Καταλειφός, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, με καταγωγή από τη Σέριφο και τη Σμύρνη.
Σπούδασε Νομικά και στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη.
Έχει συνεργαστεί με διάφορους θιάσους και σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων, o Αντώνης Αντύπας («Απλό Θέατρο») και ο Σπύρος Ευαγγελάτος («Αμφι-Θέατρο»).
Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της εταιρίας θεάτρου «Η Σκηνή» και του θεάτρου «Εμπρός» ( θεατρικός οργανισμός «Μορφές» ) στου Ψυρρή, (το οποίο με τη λειτουργία του συνέβαλε στην αναμόρφωση της γύρω περιοχής). Και οι δύο αυτές ομάδες υπήρξαν από τους σημαντικότερους θεατρικούς πυρήνες της εποχής τους. Διαλύθηκαν τη δεκαετία του ’80 και το 2000 αντίστοιχα.
Παράλληλα, σκηνοθετεί στο θέατρο από το 1998 (‘Ο Δον Ζουάν έρχεται από τον πόλεμο’, Θέατρο «Εμπρός») και διδάσκει χρόνια σε σχολές, μεταξύ των οποίων η Δραματική σχολή του «Εμπρός», του «Εθνικού Θεάτρου», στο Ωδείο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Πατρών.

Θέατρο:
‘Ταρτούφος’, Ζ.Μ.Π.Μολιέρος-1978, ‘Ο Φιάκας’, Δημοσθένης Μισιτζής-1981, ‘Σπασμένη στάμνα’, Χάινριχ φον Κλάιστ-1982-3, ‘Συμφορά από το πολύ μυαλό’, Αλεξάνδρος Γκριμπογέντοφ-1983, ‘Οι τελευταίες πόλεις’, (Φοίνισσαι, Ευριπίδης – Μιμίαμβοι, Ηρώνδας)-1987, ‘Ο θάνατος του εμποράκου’, Άρθουρ Μίλερ-1988,
‘Βυσσινόκηπος’, Άντον Τσέχωφ-1988, ‘Σωσμένος’, Έντουαρντ Μποντ-1990, ‘Μικρός Έγιολφ’, Ερρίκος Ίψεν-1991, ‘Αμερικάνικος Βούβαλος’, Ντέιβιντ Μάμετ-1992-4, ‘Αγριόπαπια’, Ερρίκος Ίψεν-1994-5, Η υπόθεση της οδού Λουρσίν’, Ευγένιος Λαμπίς- 1996, ‘Κρυπτογράφημα’, Ντέιβιντ Μάμετ- 1996, ‘Εγώ, ο Φόυερμπαχ’, Τάνκερντ Ντόρστ-1995-6, ‘Ο Δον Ζουάν έρχεται από τον Πόλεμο’ (& σκηνοθεσία), Έντεν φον Χόρβατ-1998-9, ‘Μια ζωή θέατρο’, Ντέιβιντ Μάμετ-1999, ‘Κουκλόσπιτο’, Ερρίκος Ίψεν-2000, ‘Οικόπεδα με θέα’, Ντειβιντ Μάμετ-2002, ‘Ξεριζωμός’, Μπράιαν Φρίελ-2002-4, ‘Τρία βήματα πριν’ (‘Αυτός και το παντελόνι του’, Ιάκωβος Καμπανέλλης – ‘Το κύκνιο άσμα’, Άντον Τσέχωφ – ‘Η τελευταία μαγνητοταινία του Κράπ’, Σάμιουελ Μπέκετ) -2003-4, ‘Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι’, Μάικ Κένι-2004, ‘Βρικόλακες’, Ερρίκος Ίψεν-2004-5, ‘Βασιλιάς Ληρ’, Ουίλιαμ Σαίξπηρ-2005, ‘Επανασύνδεση’, Ντέιβιντ Μάμετ-2005, ‘Μαυροπούλι’, Ντέιβιντ Χάροουερ-2006-7, ‘Το νερό γνωρίζει’ (σκηνοθεσία) -2007, ‘Ταξίδι μιας Μεγάλης Μέρας Μέσα στη Νύχτα’, Ευγένιος Ο’Νηλ-2007-9, ‘Ροτβάιλερ’, Γκιγιέρμο Έρας-2008-9, ‘Ο Πρώτος Έρωτας’, Σάμιουελ Μπέκετ-2009, ‘Ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γούλφ’, Έντουαρτ Άλμπη-2009-10, ‘Ο Επιστάτης’, Χάρολντ Πίντερ-2010-11, ‘Ρίττερ, Ντένε, Φος’, Τόμας Μπέρνχαρντ-2011-12, ‘Λευκές Νύχτες’, Φίοντορ Ντοστογιέφσκι (σκηνοθεσία)-2012, ‘Ολεάννα’, Ντέιβιντ Μάμετ 2013, ‘Η εκδοχή του Browning’ Τέρενς Ράτιγκαν 2014, «Η Κολεξιόν» Χάρολντ Πίντερ 2014

Κινηματογράφος:

Τα Λιμάνια της Πορφύρας, 1922 (1978), Εκδρομή στη φύση (1979), Στο Δρόμο του Λαμορε (1979), Ανατολική Περιφέρεια (1979), Ρεπό (1982), Αξέχαστες βραδιές (1984), Πέτρινα Χρόνια – The Stone Years (1985), Θεόφιλος (1987), Τα Σημάδια της Νύχτας (1990), Ιαγουάρος – Jaguar (1994), Καβάφης – Cavafy (1996), Όλα είναι Δρόμος (1998), Safe Sex (1999), Signs & Wonders – Σημάδια και Θαύματα (2000), Ημερολόγια Καταστρώματος Γιώργος Σεφέρης (2001), Anna’s Summer – Το Καλοκαίρι της Άννας (2001), Το Αιγαίο μέσα από τα λόγια των ποιητών (2003), Νύφες – Brides (2004), Αλεμάγια (2004), Ταξίδι στη Μυτιλήνη (2010)
Τηλεόραση:
‘Το μινόρε της αυγής’, σκην. Φώτης Μεσθεναίος-1983-4, ‘Ο γάμος’ (τηλεταινία), σκην. Λευτέρη Ξανθόπουλου-1984, Το ‘10’, Μ. Καραγάτσης, σκην. Πηγή Δημητρακοπούλου-2007
Βραβεία:

‘Θεόφιλος’ (1987) του Λάκη Παπαστάθη, Α’ ανδρικού ρόλου στο «Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης»
Στο θέατρο, για τη διετία 2002-2004 (‘Ο ξεριζωμός’, ‘Τρία βήματα πριν’), Α΄ έπαθλο Αιμίλιος Βεάκης
‘Ο ξεριζωμός’ (2003) ως Χιού Ο’Ντόνελ, Β΄ βραβείο ανδρικού ρόλου

 ‘Βρικόλακες’  ως Πάστορας Μάντερς Α΄ βραβείο ανδρικού ρόλου

 ‘Επιστάτη’ (2010-11) με το Α΄ βραβείο ανδρικού ρόλου, του περιοδικού «Αθηνόραμα»
‘10’ της Πηγής Δημητρακοπούλου, Α’ ανδρικού ρόλου, ‘Πρόσωπα 2008’

 

  Τάκης Τζαμαργιάς

Ο Τάκης Τζαμαργιάς, γεννήθηκε στον Πειραιά. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Πειραϊκού Συνδέσμου και πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος του ΕΚΠΑ. Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του ιδίου τμήματος με ειδίκευση «Θέατρο στην εκπαίδευση»

Από το 2003 διδάσκει στη Σχολή ως ΕΕΠ (Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό) στη Σχολή Επιστημών Αγωγής του ΕΚΠΑ. Δίδαξε Υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου, του Εμπρός Γιώργου Αρμένη και σε ποικίλα εργαστήρια δήμων και κοινοτήτων. Για 15  χρόνια υπεύθυνος σκηνοθέτης της Θεατρικής  Σκηνής του Δήμου Κερατσινίου. Υπεύθυνος  της  Εταιρείας Θεάτρου Δυτικά της Πόλης, συνεργαζόμενος με τα κρατικά Θέατρα Εθνικό Θέατρο, ΘΟΚ, ΚΘΒΕ, και τους ελεύθερους θιάσους στην Ελλάδα και στην Κύπρο και με συμμετοχή σε Φεστιβάλ Αθηνών κ.ά.

Ανάμεσα στις σκηνοθεσίες του συγκαταλέγονται οι: Ο καλός άνθρωπος του Σε-Τσουάν (Μπρεχτ -1999), Εις το ρεύμα της ζωής τους (δραματοποιημένη μεταφορά διηγημάτων του Σωτήρη Δημητρίου-2002), Πήγαινε-Έλα και Τι Πού (Μονόπρακτα Μπέκετ -2003), Kαλλιφόρνια Ντρίμιν(Βασίλη Κατσικονούρη -2004), BlackEyed  (Μπέτυ Σάμιε -2007), Η Πάχνη (Αντ.και Κων. Κούφαλης – 2009), Ιδού Εγώ. Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι – Το Σύννεφο με Παντελόνια (δραματ. σύνθεση Ηλία Πολλάτου – Τάκη Τζαμαργιά -2010.), Καυτός Πάγος (Μπράιαν Λέιβερι-2008),  Φτωχοί και Άγιοι(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης- 2008), 2^η Ευκαιρία (Γιώργος Ηλιόπουλος-2009), Ο…του μέλλοντος Γιώργος Χειμωνάς  (Σύνθεση κειμένων από: Ο γιατρός Ινεότης και άλλα -2010), Παραμύθι χωρίς όνομα (Πηνελόπη Δέλτα – 2010-2011), Αντιγόνη(Σοφοκλής –μτφρ. Νίκος Παναγιωτόπουλος-2010-2011.), Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου (Άλκη Ζέη -2011), Η Μικρή μας Πόλη (Θόρντον Γουαϊλντερ – 2012), Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα (Χάντον – Στίβενς -2013).

Επίσης έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και ημερίδες σχεδόν αποκλειστικά για το θέατρο στο σχολείο και έχει γράψει άρθρα για αυτό. Στη συγγραφική ομάδα για το βιβλίο Στοιχεία Θεατρολογίας της Α΄ Λυκείου (Αθήνα, ΟΕΔΒ,1998), Πολιτιστικές Εκδηλώσεις στο Σχολείο Πρωτοβάθμια-Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Αθήνα, Ατραπός,  2004). Στη Χώρα του Τοτώρα (Αθήνα, Πατάκης, 2010).

Έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά από το φθινόπωρο του 2013, οπότε και επαναλειτούργησε.

 

    Κώστας Βόμβολος

Ο Κώστας Βόμβολος, μεγάλωσε στον Βόλο και απο το 1978 ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε μουσική στο Εθνικό Ωδείο και Ιατρική στο ΑΠΘ.

        Έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 140 θεατρικές παραστάσεις όπως επίσης και κομμάτια μουσικού θεάτρου, μουσική για σκηνικές παρουσιάσεις κειμένων, χοροθέατρο, 3 ταινίες και τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ.

        Συνεργάστηκε κυρίως με το ΚΘΒΕ, την Πειραματική Σκηνή της ”Τέχνης”, το Εθνικό Θέατρο, τα ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Καλαμάτας, Καβάλας ,Σερρών, τη ‘‘Νέα Σκηνή Τέχνης’’, την Actors Touring Company του Λονδίνου κ.α.

        Από το 1994 διευθύνει το συγκρότημα ‘‘Primavera en Salonico’’,  το οποίο σε συνεργασία με τη Σαβίνα Γιαννάτου έχει εκδώσει 7 cd με τις εταιρείες ΛΥΡΑ και ECM και έχει εμφανιστεί σε όλες τις  μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις, τις ΗΠΑ, στον Καναδά, την Αργεντινή, την Αυστραλία, την Ταϊβάν, το Ισραήλ κ.α. συμμετέχοντας στα σημαντικότερα διεθνή φεστιβάλ.

        Συμμετέχει στο συγκρότημα ”Χειμερινοί κολυμβητές” και στα σύνολα αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής «Tabako trio» και «Γουτού Γουπατού»

Έχουν εκδοθεί 5 cd με θεατρικές μουσικές του.

        Έχει διδάξει σε σεμινάρια στο Δουβλίνο, το Βερολίνο, το Μοντερέι (Καλιφόρνια), την Αλμπουκέρκη (Νέο Μεξικό),την Αδελαΐδα (Αυστραλία) κ.α.

        Διδάσκει στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.

http://www.kostasvomvolos.com/

http://www.youtube.com/watch?v=wSDU95wThe0

http://www.youtube.com/watch?v=pzrwByRq000

http://www.youtube.com/watch?v=cwQ8KFmY-uo

 http://www.thea.auth.gr/theagr.asp

 

     Έφη Βαφειάδη

Η Έφη Βαφειάδη, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Γαλλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη (ΑΠΘ, 1972-76) και Νεοελληνική Λογοτεχνία στο Παρίσι (Sorbonne-Paris IV, 1982-83). Υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ, το 1994. Η διατριβή είχε ως θέμα τη δραματουργία του Παντελή Χορν, και έφερε στο φως πολλά θεατρικά κείμενα που είχαν μέχρι τότε θεωρηθεί απωλεσθέντα. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και οι εργασίες της έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους. Αρχικά δίδαξε, ως βοηθός, στο Τμήμα Γαλλικής Φιλολογίας του τότε Ι.Ξ.Γ.Φ. της Φιλοσοφικής Σχολής (1977-1982) και στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (1982-1992). Επίσης, δίδαξε, ως καθηγήτρια Δραματολογίας και Ιστορίας του Θεάτρου, στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1984-1986 και 1990-1995). Από το 1992 μέχρι το 2010 δίδαξε στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, από όπου αποχώρησε το 2010 με το βαθμό της αναπληρώτριας καθηγήτριας. Είναι μέλος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και επίτιμο μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Θεατρολόγων. Έχει εκδώσει τα ευρισκόμενα θεατρικά του Παντελή Χορν (Τα Θεατρικά, τόμοι 1-5, Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, 1994-1999) και τα “Ανεμομαζώματα – Σκόρπιες σελίδες ημερολογίου” του ίδιου συγγραφέα (Θεσσαλονίκη, 2004). Δημοσιεύσεις της βρίσκονται στα περιοδικά Διαβάζω και Θεατρικά Τετράδια, καθώς και σε συλλογικούς τόμους.

 

Θάνος Φερφυρής

Ο Θάνος Φερφυρής, γεννήθηκε στην Καρδίτσα και μεγάλωσε στα Τρίκαλα. Εργάζεται ως καθηγητής μουσικής και δάσκαλος. Άρχισε να γράφει μουσική κατά την περίοδο που ήταν φοιτητής στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

-Θεατρική μουσική : Θαυμαστή μπαλωματού (1988 Τρίκαλα) Φαύστα (2013 Άμφισσα ), Ο Τρικαλένιος και η Ληθένια ( 2014 Τρίκαλα )

-Θεραπευτική μουσική : 5 cd’s που ηχογραφήθηκαν στο προσωπικό του studio ( Studio Alpha Thita ) το 2002

-Συμμετοχές : cd Κ. Βίρβου (Πράσινα βουνά 1996 )

-Εκπαίδευση : Ωδείο Γ.Κοντοκώστα, Μουσική σχολή Δήμου Γόμφων, Ωδείο Ν. Ευθυμιάδη (ως καθηγητής μουσικής ). Δημοτικό Σχολείο Δελφών (ως δάσκαλος ).

  Σπύρος Μπουντούρης

 

Ο Σπύρος Μπουντούρης, Καρδιτσιώτης, καθηγητής, σκηνοθέτης, εμψυχωτής θεάτρου στο Θεατρικό Εργαστήριο Καρδίτσας “τέχνης παίδευσις” και ηθοποιός.

Σπούδασε Φυσική Αγωγή, Θέατρο, Μουσική και Κίνηση. Ακόμη Jaques Dalcroze, Theatre Complicite , την μέθοδο Tadasi Suzuki, contact improvisation, φωνοθεραπεία, Devised Theatre, ξιφασκία, θεατρικό παιχνίδι και τεχνικές του Drama-therapy με σημαντικούς δάσκαλους όπως: Γιώργος Μπινιάρης, Κώστα Φιλίππογλου, Stephan Metz, Λάκης Κουρετζής, Κώστας Νταλιάνης, Εβίτα Παπασπύρου, Eberhard Sheiffelle, Πάνο Σταματόπουλο, Stefan Mentz, Lilo Baour, Markos Martinez, Στάθης Λειβαθινός, Σµαρώ Γρηγοριάδου, Δημήτρη Καταλειφός, Mario Galo, Ηρακλής Λογοθέτης, Νίκος Αρμάος, Σωτήρης Χατζάκης, Σοφία Φιλιππίδου, Κώστας Φαρμασώνης, Γιάννης Κακλέας κ.ά.

Είναι μέλος του Πανελληνίου Δικτύου “θέατρο στην εκπαίδευση” και από το 2001 της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Πανελλήνιου Ερασιτεχνικού Φεστιβάλ Θεάτρου Καρδίτσας. Δημιούργησε πρωτοποριακά το 2000 έναν πυρήνα επιμόρφωσης για την τέχνη του Θεάτρου, που εξελίχθηκε σε Θεατρικό Εργαστήριο με τμήματα για όλες τις ηλικίες και λειτουργεί σε ετήσια βάση στην Καρδίτσα και στο οποίο είναι ως σήμερα πρόεδρος, καλλιτεχνικός υπεύθυνος και εμψυχωτής. Είναι πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής της Πανελλήνιας Θερινής Κατασκήνωσης Θεάτρου – Συμπόσιο Τέχνης “δρυάδες’’ που διοργανώνεται κάθε χρόνο, από το Θεατρικό Εργαστήριο Καρδίτσας από το 2004 καθώς και στην αντίστοιχη Χειμερινή διοργάνωση “αμαδρυάδες’’ από το 2008 έως σήμερα. Πάνω από είκοσι χρόνια διδάσκει σε σεμινάρια για την εκπαίδευση και το θέατρο και λαμβάνει μέρος σε συνέδρια, ημερίδες και συνδιασκέψεις. Έχει σκηνοθετήσει πολλές θεατρικές παραστάσεις με θεατρικές ομάδες και έχει επιμεληθεί και σκηνοθετήσει θεατρικά δρώμενα για διάφορες διοργανώσεις σε όλη την Ελλάδα. Έχει γράψει θεατρικά κείμενα. Αρθρογραφεί στον τύπο καλύπτοντας τα άρθρα του με δικό του φωτογραφικό υλικό. Ορειβάτης και στο χρόνο…